Kortverhaal: My big fat wishlist

Doordat ik totaal onverwacht mijn weekend in een ziekenhuisbed moest doorbrengen werd de planning voor mijn blogje helemaal door elkaar geschud. Ik doe mijn best om zo snel mogelijk terug in het ritme te komen en elke dag om 6 uur een artikel online te hebben. Als dit de eerst komende dagen nog niet het geval is geef ik mijn barstende hoofdpijn nog even de schuld =) 

Vandaag heb ik een kortverhaal voor jullie dat ik een tijdje geleden schreef, veel leesplezier. 

bron: weheartit

‘Schuif nou even op’. riep Tess terwijl ze zich keihard op mijn uitgestrekte benen liet vallen. Geïrriteerd krulde ik mijn benen in een bolletje zodat ze haar achterste in de zachte kussens van de zetel kon laten zakken. Alsof ze nog niet bazig genoeg was nam ze in één vlotte beweging de zapper uit mijn handen. ‘Hé, ik ben aan het kijken naar Sex and the city’ was mijn zwakke reactie. Ik kende Tess al lang genoeg om te weten dat tegenspreken geen zin had. En inderdaad haar ogen werden smaller terwijl ze haar hoofd naar me omdraaide. ‘Je kunt elke dag naar dat stomme programma van je kijken, maar wij kunnen maar één keer lottowinnaars worden.’ Even uitleggen, de avond dat Tess mijn huisgenoot werd spraken we af dat we één keer in het jaar mee zouden doen aan de lotto. Ondertussen waren we vier jaar verder en hadden we enkel verlies gemaakt. Mijn mond ging open om te protesteren zodat ik verder kon kijken naar Carrie Bradshaw maar zonder ook maar naar mijn verdediging te luisteren toverde ze met een paar drukken op de knopjes van de zapper lottoballen op het beeldscherm . Het was best een grappig gezicht. Tess haar ogen speelden een soort van ping-pong tussen het blaadje dat ze in haar perfect gemanicuurde handen hield, en de nummers die op de ballen op het beeldscherm verschenen. Je zag dat ze bij elke bal zenuwachtiger werd want haar lippen gingen steeds meer open en het puntje van haar tong kwam stiekem uit haar mond piepen. ‘En gewonnen?’ vroeg ik toen het lottomeisje uit het beeld verdween. Eigenlijk wist ik het antwoord al. Tess zat nog steeds met het formulier in haar hand zonder ook maar één beweging te maken. Hadden we gewonnen waren er nu al ballonnen uit het plafond gevallen en was er een fles champagne gekraakt. Maar Tess deed graag dramatisch dus de tranen op haar wang betekenden dat er drama op komt was. Geen champagne, geen ballonnen maar wel een hele avond geklaag over wat we allemaal zouden kunnen gedaan hebben als we gewonnen hadden. Terwijl ik eens diep zuchtte nam ik de zapper terug en zapte tot ik terug aan mijn programma kwam. Ik had mijn hoofd net weer op de kussens gelegd toen er eindelijk antwoord kwam op mijn vraag ‘Ja, we hebben gewonnen. Maithé, we hebben gewonnen!!’

‘Neen, echt?’ Ik rechte mijn hoofd meteen weer op terwijl ik Tess recht in de ogen keek. In mijn hoofd verschenen steeds meer eurotekens. Ik zou eindelijk dat leuke kleine autootje kunnen kopen en zo’n dikke kwijlende buldog. Tuurlijk zou ik ook wat geld op mijn rekening zetten en wat weggeven aan liefdadigheid. Maar ik zou zeker een bedrag houden om eens goed te gaan winkelen. Die leuke sandaaltjes die ik gisteren middag zag zouden een mooi plaatsje in mijn schoenenkast krijgen. Ik zou mezelf ook eens goed laten gaan in de make-upafdeling van MAC en Chanel. Terwijl ik verder droomde verscheen een grote glimlach rond mijn mond. Ik zag Tess naar me kijken om daarna in een schaterlach uit te barsten. ‘Tuurlijk hebben we niet gewonnen sukkeltje, wat dacht je nu zelf? Je kunt jou ook alles wijsmaken hé.’ zei Tess tussen het lachen door. In mijn hoofd hoorde ik de eurotekens breken en de veel te dure sandaaltjes verdwenen kwamen pesterig voor mijn ogen zweven. Het leven had er even zo mooi uitgezien. Ik nam het kussen vanonder mijn hoofd weg en liet het in Tess haar gezicht neerkomen. Daarna strekte ik mijn voeten terug uit zodat ze uit de zetel viel. Nu was het mijn beurt om eens goed te lachen en dus zei ik nadat ik mijn tong uitstak ‘Jij zorgt wel voor het eten vanavond?’. Zonder te luisteren naar haar verdediging en protest richtte ik mijn aandacht terug op het beeldscherm. Een kleine zucht ontsnapte mijn mond, even leek het erop dat ik ook zo’n prachtige inloopkast vol designerschoenen zou hebben. De hemel op aarde maar helaas ik zou het moeten blijven doen met mijn rommelige kamertje waar de schoenen een plaatsje krijgen onder het stoffige bed.

Als jullie de lotto zouden winnen, wat zou je dan kopen?